Hier doen we het voor!

Ik heb er weer 2 weken research opzitten, dat is op zich weinig schokkend, vooral veel uitzoekwerk en achter de computer zitten. Ik ben nu 2 maanden bezig en heb net nog geen 2 letters van het alfabet klaar: monnikenwerk dus.

Maar ook weer 2 dagen op stap geweest.
Eergisteren kwam Chris mij oppikken om naar Khao Din te gaan.
In de oorlog lagen hier de grootste Railway workshops van Azië.
Het land was net geploegd en mogelijk komen er dan toch weer wat resten omhoog. Ook Nederlanders hebben in dit kamp gezeten.
Weer lekker met de metaaldetector bezig geweest in de brandende zon, dat hoort er toch een beetje bij, je kunt je dan voelen hoe heet en moeilijk de krijgsgevangen het hebben gehad. Maar niet veel bijzonders gevonden. Maar Chris weet veel van deze plek en we hebben wat rondgereden zodat ik een goed beeld kreeg van hoe groot dit was, o.a. verdedigd door veel luchtdoelgeschut. Onderweg kwamen nog een geschubde vriend tegen (zie foto)

Gisteren met Rod en nog een paar man op stap geweest.
O.a. langs alle werkkampen van H-force, de eenheid waar Pa ook bijzat. Rod heeft verder onderzoek gedaan en deelt niet de mening van Terry dat Pa in Malay Hamlet zat. Als het tweetje in de lijst dit zou beteken zouden er meer dan 100 Nederlanders hebben gezeten en daar wordt geen melding van gemaakt in de zeer gedetailleerde rapporten. Waarschijnlijk heeft hij in Tonchan Spring gezeten een kamp waar de 500 Nederlanders van H-force zaten, eerst onder leiding van lkol Cornelis en later onder leiding van lkol van den Hoogenband, de opa van Pieter.
Daar hebben we de spoordijk opgezocht en op de oude spoordijk gezocht naar resten van de spoorlijn en uiteindelijk een aantal originele spoorspijkers gevonden. Een mooie herinnering om mee te nemen van de plek waar pa dus heeft geploeterd.
Daarna echt de jungle in naar Kinsaiyok. Ongeveer 5 km echt door de jungle lopend, in de hitte, over het oude tracé. O.a een groter cutting (insnijding) en een enorm hoge spoordijk van soms wel 10 meter hoog, nog steeds volledig intact en in profiel. Dus echt kwalitatief goed aangelegd. Aan het eind een enorme overspanning over een riviertje op de bodem staand wel 25 m hoog (zie foto’s). Hier heeft een enorme hoge houten brug gestaan, waarvan de fundamenten en landhoofden nog te zien zijn.
De foto van de bamboe struiken met de grote scherpe doorns, laten vooral zien hoe ondoordringbaar het kan zijn. Die doorns zorgen bij de krijgsgevangen voor veel wondjes die later dan overgingen in vreselijke tropenzweren.

Een supermooie dag dus, maar dat was het nog niet voor die dag.

De eigenaar van het Guesthouse (Jason) had aan een Nederlands echtpaar verteld dat ik bij het TBRC werkte en dat ze naar mij moesten vragen als ze meer wilden weten over de spoorlijn. Ze zijn op een sabbatical en al 6 maanden onderweg in Azië en omdat ze in Thailand waren gingen ze ook maar even bij het graf van opa langs.
Maar ja ik was op pad natuurlijk, maar via Jason toch een afspraak kunnen maken en gisteravond met hen gegeten.
Haar opa ligt begraven op Chungkai en dat was ongeveer alles wat ze wist.
Voordat we gingen eten heb ik nog snel wat dingen kunnen opzoeken en ik was dus in staat om met hen de Japanse indexkaart door te nemen, met welke Java party hij in Singapore was gekomen en wanneer hij was doorgegaan naar Thailand en in welke werkgroep hij had gezeten. Dat hadden ze helemaal niet verwacht en ze vonden het geweldig om zoveel te weten te komen. Een supermooie avond en fijn om mensen een goed beeld te kunnen geven van het verhaal van een familielid. Vanochtend zijn ze weer langsgekomen en heb ik Rod aan ze kunnen koppelen. Hij heeft nog van alles verder uit kunnen leggen, tot en met exact welk kamp haar opa had gezeten.
En als kers op de taart kreeg ze van Rod nog een van de spikes die we gisteren hebben opgegraven.
Ze waren diep onder de indruk en heel emotioneel, want dit hadden ze nooit kunnen dromen dat ze nog zoveel te weten zouden kunnen komen.
En dus door Jason zijn tip is er een wereld voor ze open gegaan.
Ook Rod zie je genieten van het goede gevoel om hen te kunnen helpen met het echte verhaal, net zoals ikzelf natuurlijk.
Hier doen we het dus voor!!!